Kent u dat? Dat het hoofd meer wil dan het lijf toestaat?
  Als mijn hoofd toe is aan een rondje fietsen, stribbelen de knieën niet tegen. Mits ik niet naar Amersfoort wil fietsen. Als de hond zin heeft in bosgeuren, willen de knieën wel mee. Mits ik niet een heuvel af wil rennen. Shoppen vinden ze niet leuk. Winkel, winkel uit, slenteren en stilstaan, is niet de favoriete tak van sport van mijn knie- en heupgewrichten, waarin het verval zich al lang geleden aankondigde.
  Maar ik kan het nog, naar de bieb, een marktje doen of naar het gemeentehuis om mijn nieuwe paspoort op te halen. Ik kom er nog, lopend of fietsend.
  U misschien niet meer. Veel van mijn buren ook niet. De Hema halen ze nog net maar Albert Heyn is zelfs met rollator een winkel te ver. Laat staan dat zij vrolijk naar de Action lopen om leuke prulletjes te kopen.
  Ze willen het wel, mijn buren. Ik wil het en u waarschijnlijk ook. Want ook als we de tachtig zijn gepasseerd, houdt het hoofd niet op met dingen verzinnen, met dingen wensen, dingen willen.
  Kijk naar mijn schoonmoeder, bijna honderd jaar is ze en ze kiest nog nieuwe vloerbedekking uit. Dat willen we zo lang mogelijk blijven doen, zelf voelen en zelf ruiken en zelf twijfelen en kiezen en zelf een beetje flirten met de jongeman bij Leen Bakker.
  Maar we komen niet meer in de meubelzaak met die attente verkoopster. Of bij de kledingzaak waar ze precies de goede maat jassen hebben. Niet zonder hulp van zoons en hulpen met auto’s en tijd en zin.     
  We zijn afhankelijk geworden.
  ‘Neem de bus,’ zegt mijn zoon die een tramhalte voor de deur heeft.
  De bus rijdt niet door de binnenstad.
  ‘Ik ga altijd met de OV-taxi,’ zegt mijn buurvrouw maar ik zie haar wachten in de hal als ik met de hond naar buiten ga en ze wacht nog steeds als ik terugkom. Zou ik deze taxi bellen als ik na de ochtendkoffie ineens zin krijg in een broodje Hemaworst?
  Zelfredzaam moeten we zijn, zelfredzaam zullen we zijn. Wij willen gaan waarheen we willen, opstappen en afstappen, instappen en uitstappen waar we willen en wanneer we willen.
  Dat moet kunnen. Ook in Zutphen. Met een elektrische Stap In Stap uit Bus. Schoon en stil, zoals Zutphen het wil. Met een liftje om in te stappen en plek voor de rollator. Met een chauffeur met geduld en een vriendelijk woord. Met haltes in de binnenstad maar ook in de Hoven, Warnsveld en de buitenwijken van Zutphen. Met haltes voor de ouderencentra met een bordje met tijden waarop hij rijdt. Waarheen hij rijdt. Met een dienstregeling zodat we weten wanneer hij voor komt rijden, hoe laat we zijn waar we wezen willen en hoe laat we terug kunnen rijden om op tijd thuis te zijn voor onze lunch met het broodje Hemaworst.
  Er wordt aan gewerkt, meneer, mevrouw. Door een groep enthousiaste vrijwilligers, samen met de gemeente.
  Zeg tegen uw ongeduldige hoofd dat nog zoveel wensen heeft dat het nog even geduld moet hebben voordat in Zutphen de Stap In Stap Uit Bus gaat rijden.
  Denkt u mee? Helpt u mee? Gaat u mee?
  Bel: 06 13945453